Bilmiyorum bugun size neler anlatıyor,bana stadyumda oldugum yorucu günleri hatırlatıyor ellerimde bayraklar,kurdelalardan yaptıgımız gosteriler binlerce cocugun benimle aynı duyguyu paylastıgı yorucu bir gunu ama şimdi zaman geçince anladımda ne kadar güzelmiş o gunler...Yorucuydu kabul ediyorum ama keyifliymiş.Stadyumda binlerce kişinin içinde annemi arardı gözlerim beni görüyorlar mı diye nasıl heyecan doluydum anlatamam.Ayakkabılarım rahatsız ise gün hiç bitmezdi,Susardık,telefonları istemezlerdi nerelere saklardık onları ama yine de yanımda olsun isterdim.Çünkü yeni hevesti yeni çıkmıştı.Bu anlattıklarım orta sona kadar devam ederken hoca beni secmesin diye kactıgımız gunleri hatırlıyorum ama çok keyifli zamanlarmış meğersem...Atatürk'ün sesiyle olan konuşmalar verilirdi heryere...Marşımız okunurdu.
Şimdi böyle bir günde konuşulanlar,düşünülenler,yapılanlar ne kadar farklı.Bunların yanında da o gunlerdeki masumiyetin kalmayısı da cabası.Ahh ki ne ahh
Şimdi bugün ne olursa olsun içinizdeki çocuga seslenin;onu öldürmeyin canlı tutun,masumiyetini geri isteyin.Çocuklarınızı da böyle yetiştirin.Neslimiz bu denli değişirken ne olur birşeyler yapın.
Atatürk'ün çocuklarının başta olmak üzere,masumiyeti yaşatan,içindeki çocugu öldürmeyen herkesin EGEMENLİK VE ÇOCUK Bayramını kutluyorum.
Kucak dolusu sevgiler.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder